Nong Khiaw & Muang Ngoi Neua

Luang Prabang heb ik voor een aantal dagen achter me gelaten. Ik ben weer op mezelf aangewezen en neem dan ook in mijn eentje de localbus naar Nong Khiaw, een klein dorpje op 4 uur rijden van Luang Prabang...

Deze bus lijkt op een grote songtaew. Een soort overdekt busje met aan de zijkanten spijlen zodat je er niet uitknikkert. Aan weerszijden zijn bankjes geplaatst waar de passagiers op kunnen plaatsnemen...ik wist natuurlijk wel dat ik die bus niet voor mezelf had, dus maakte kennis met de locals die een voor een binnendruppelden. Met mijn goed ruimtelijk inzicht had ik zo geschat dat het vervoeren van 14 man met een beetje schuiven prima moest lukken. De berekening van de chauffeur was een wat andere bleek al snel...

Nadat mijn ingeschatte 14 man reeds in de bus hadden plaatsgenomen, inclusief bagage op het dak, waren we er nog lang niet...kort na elkaar arriveerden er nog 3 Lao die dezelfde bestemming hadden als ik en dus ook met de bus mee moesten. De billen moesten nog wat op elkaar geperst. De chauffeur had gelijk, het pastte allemaal best! Ook voor de volgende twee mensen werd een oplossing bedacht. In het kleine doorgangetje tussen de knieen van de mensen die tegenover elkaar zaten werden twee kleine houten opklapstoeltjes geplaatst en jawel, zo werd er ook voor hen een zitplaats geregeld. Daarachter werden vervolgens met een stofwolk nog drie zakken cement gemikt, waarna als laatste een doos vis werd afgeleverd...mijn ruimtelijk inzicht liet deze dag te wensen over...ik had totaal ongelijk!

Met 19 man achter in de open songtaew, 3 man voorin en kilo's bagage tuftte de bus de berg op, door een wederom prachtig bergachtig landschap, op weg naar Nong Khiaw. Met grote regelmaat werd er door de chauffeur driftig getoeterd naar spelende kinderen, runderen, hangbuikzwijnen, honden en kippen, waarna zij vluchtig de berm opzochten. Uit een ritje van 4 uur naar Nong Khiaw willen ze hier uiteraard zoveel mogelijk geld halen. Geef ze eens ongelijk. Met die insteek is het logisch dat er bij die 19 man en bergen bagage nog best wat bij past. Zo stapten er dan ook bij verschillende dorpjes nog wat mensen bij die plaatsnamen op de zakken cement of gewoon half uit de bus hingen. Al kreunend kroop de bus verder de bergen op...nadat een deel van de bepakking weer van de weg was gehaald en nu stevig op het dak werd vastgezet kwamen we niet veel later in het mooie plaatsje Nong Khiaw aan. Ik trok in in een houten bungalowtje met prachtig uitzicht over de rivier Nam Ou en de daarnaast gelegen bergen...geluksmomentje!

Na twee dagen sprong ik voor de verandering weer eens in een boot, om een uurtje later aan te meren in het idylische dorpje Muang Ngoi Neua...de vrouwen waren net bezig hun kinderen en kleding te wassen in de rivier, wat een mooi binnenkomen. Dit mooie dorpje bestaat uit een lange zandweg waar kippen, eenden, kalkoenen, spelende kinderen en etenkokende vrouwen het straatbeeld domineren. Electriciteit is er maar beperkt van 6 tot 9 in de avond en auto's zijn er niet.

Met twee Franse jongens wandel ik naar de grotten van Tham Pha...daar binden we onze lichtjes op de hoofden en zoeken een weg in het duister. In het pikke donker met vleermuizen die om onze hoofden suizen lopen we steeds dieper de grot in...we kijken steeds om om herkenningspunten in ons op te nemen zodat we de weg weer terug kunnen vinden. Met een andere groep grotgangers gaan we zo ver mogelijk de grot in om vervolgens de weg weer terug te gaan zoeken...spannend avontuur!

Na dit avontuur wandelen we verder naar het mooie plaatsje Ban Na en drinken een koud biertje samen met Johan (Deen) en Wouter (Nederlander), die we buiten de grot hadden ontmoet.

In de ochtend word ik alweer om half 5 wakker van alle hanen in het hele dorp die het nodig vinden om een wedstrijdje, " wie kan het hardst kraaien" te spelen. Gevolgt door de motoren van de vissersboten...de rust lijkt over voor vandaag...
Met de laatste twee jongens breng ik ook de volgende dag door. Die we voor de verandering maar eens starten met een 3 uur durende wedstrijd Jeu de Boules.
In de middag gaan we het water op. We peddelen gedrieen in de smalle houten boot stroomopwaarts. Dat was in ieder geval de bedoeling...hardpeddelend komen we een stuk verder om vervolgens weer naar het beginpunt terug te zakken, door gebrek aan energie door de zoveelste lachbui. Dan maar door de bosjes denken we, vast een beter plan. We weten ons een heel eind verder te trekken door het struikgewas om ons ook na deze workout door het water de verkeerde kant op mee te laten slepen...we geven het op een laten ons met een biertje op een zandbank in de zon vallen. Om ons hier, als enige bewoners van dit kleine eilandje, de verdere middag te vermaken met zwemmen, Jeu de Boules spelen met stenen en nog meer zelfbedachte spelletjes...