Pii Mai & meer......

Na een half uur gaf ik het op. Het slot van mijn kamer was niet meer open te krijgen. Ik stapte naar meneer Kew en meneer Ding (vader en zoon), die na mijn mededeling wat in het Lao mompelden. Ding liep met me mee en poogde de deur met de sleutel te openen. Veel geduld bleek de kleine Lao niet te hebben. Al snel kwamen er grote bamboestokken en hamers aan te pas en meneer Ding ramde er lustig op los, wederom te vergeefs. Mijn deur was met geen mogelijkheid meer open te krijgen. In ieder geval niet op deze manier. Een pasje, een mesje en wat subtiele vrouwelijke handelingen deden wonderen. Ik kon weer bij mijn spullen! Wel werd mij nog even gevraagd het slot te betalen. Alsof ik de schuldige was van het feit dat de sloten verouderd zijn...ben malle Pietje nie!

Rick, Gert-Jan, Wouter en Johan zijn ook weer terug in Luang Prabang. Het is bijna Nieuwjaar. Al weet niemand in Laos precies wanneer dit start. De mensen in Laos beginnen al een week eerder met het drinken van te veel Beerlao, het gooien van water en gaan hier ook tot een week na afloop mee door. Huizen worden schoongemaakt, mensen trekken nieuwe kleren aan en buddha’s en tempels worden gewassen met geparfumeerd water. Mensen gaan de straat op, drinken bier en iedereen wordt natgegooid met water.

Ook wij westerlingen maken graag deel uit van dit laatste gebruik. Zodra ik de deur uitstap heb ik mijn eerste emmer water al te pakken. Gelukkig heb ik mijn waterpistool al geladen en krijgt de dader de volle laag. Het watergevecht is begonnen! We zoeken met z’n 5-en een strategisch goed punt met voldoende wateraanvoer, goed Lao gezelschap, muziek en koud bier.

De watergevechten met Pii Mai (Lao Nieuwjaar) zijn niet voor de poes! Door de straten rijden trucks met bakken water aan boord om voetgangers de volle laag te geven. Wij hebben ons bij een groep fanatieke Lao jongeren gevoegd en vormen met elkaar en sterk team! Geen voetganger, fietser, motorrijder of passagier van een tuk-tuk komt droog aan ons voorbij! Beter gezegd, hoe droger je nog bent, hoe meer emmers water je kunt verwachten. Het grootste plezier hebben we in droge mensen die absoluut geen plezier hebben in dit geweldige ritueel. Wat over het algemeen de iets wat oudere, nettere, (al voordat ze nat zijn) chagerijnige westerlingen zijn. Die nemen we graag te grazen! Niet met een waterpistool, niet alleen....met emmers vol water wordt de achtervolging met drie man tegelijk ingezet! De leukste slachtoffers! Maar ook open ramen van auto’s en reizigers met backpack laten we niet schieten!
Om de bende nog groter te maken komen er naast alle liters water ook nog kleurstoffen, meel, roet en babypoeder aan te pas. Waardoor je er om een uurtje of 6 in de avond net uitziet alsof je uit het zwembad bent komen stappen na het afzwemmen met kleren aan, je vervolgens hebt laten bodypainten, iets te fanatiek op de tafel met meel hebt geslagen tijdens het broodbakken en als afsluiter als zwarte piet hebt opgetreden...een geweldig feest dat minimaal drie dagen aanhoudt!

Vroeg in de morgen ga ik naar de tempel waar de monniken eten krijgen van de lokale bevolking. Daarna stap ik om 8 uur in de morgen samen met Johan en Wouter in de bus naar Vang Vieng. Ook hier hebben we weer waterplezier. Langs de rivier Nam Song liggen een 5 tal barretjes waar je op een tube of zwemmend kan aanmeren. Na een aantal ritjes op een kabelbaan en een bucket (emmertje met whiskey en cola) zoeken we de volgende bar weer op. Zwemmend van de ene naar de andere bar en dansend op de muziek vermaken we ons hier wel een middagje.
Vang Vieng bestaat niet alleen uit een waterspeeltuin maar heeft ook een prachtige omgeving die we verkennen op de mountainbike. We trappen langs verschillende villages waar de kinderen vluchtig naar buiten komen rennen om ons gedag te zeggen. Iedere keer klinken er weer vrolijke kinderstemmetjes: Sabaidee!!

In de verte horen we muziek en als we dichterbij komen zien we dat er een dorpsfeest aan de gang is. Hier doen ze Pii Mai nog eens dunnetjes over. De tafels staan vol flessen Beerlao en eten en er wordt live muziek gespeeld. We zetten onze fietsen aan de kant en niet veel later zitten we aan de noodlesoup en drinken we warm geworden Beerlao. Ook hier zetten ze de traditie voort en worden we overgoten met koud water, wat heerlijk verfrissend is na een lange fietstocht.
Na mijn laatste hap noodlesoup volgt de eerste uitnodiging voor een dans met een van de mannen van het al aardig beschonken gezelschap. Ook Wouter en Johan dansen vrolijk mee op de melodie van de Lao muziek. De 50 jarige gastheer vindt het allemaal maar wat leuk en greep nog even zijn kans om een westerse blondine in haar kont te knijpen. Bij het afscheid krijgen we allemaal twee zoenen op de wangen van de dronken gastheer. Gelukkig zie ik zijn open mond met natte lippen inclusief alcoholwalm op tijd op de mijne afkomen en weet deze natte pakkerd op tijd te ontwijken.
We moeten nog 2,5 uur terug fietsen dus maken ons na een uurtje uit de voeten. Stevig trappend rijden we in hoog tempo over de zandwegen door de brandende zon. Zo’n 30 runderen vonden het blijkbaar nodig ons de stuipen op het lijf te jagen en rennen net voor onze neus de weg op. Waarop wij bijna deel uitmaakten van deze kudde dieren, maar net op tijd op drie meter afstand onze fiets tot stilstand weten te brengen.

Na een laatste avondje dansen in de Bucketbar met een stel andere reizigers verlaten we Vang Vieng om verder te trekken naar het Zuiden van Laos....