In the Jungle...

Vandaag belooft het een actief dagje te worden…we gaan met zijn allen (groep van 7, Robyn gaat niet mee) een trekking maken door de jungle van Mondulkiri. Hiervoor is een stevig ontbijtje een vereistte. 22 km loop je niet op een droog broodje.
Vroeg in de morgen bestellen we bij ons guesthouse allemaal een baquette met goed beleg. Of het door het vroege tijdstip kwam of dat een bestelling van 7 broodjes wat te veel was gevraagd weet ik niet, maar we moesten wat geduld hebben met het leggen van een goeie bodem. Na een half uur kwamen dan eindelijk om de 10 minuten de broodjes binnendruppelen. Er bleek echter een probleem met mijn broodje ei met mayonaise...er was geen mayo. Dan maar zonder, ook geen punt natuurlijk. Ik had mijn ontbijtje reeds opgegeten toen een ander haar broodje tonijn voorgeschoteld kreeg met een lekkere klodder mayonaise...die combinatie bleek wonderbaarlijk genoeg wel voorradig te zijn.

Goed...met het ontbijt achter de kiezen namen we in tweetallen plaats op de scooter achter de bestuurder (lees dus 3 volwassenen op een niet al te best motorvoertuig). We werden voorgesteld aan onze guide ”Wing” en zetten niet veel later de pas in. Wing leidde ons 22 km door de jungle. Hij kende het gebied op zijn Cambodjaanse duimpje. Van goed begaanbare wegen was hij geen groot fan, wij ook niet dus dat kwam mooi uit. Hij kon het echter af en toe ook wat overdrijven...al snel werden er onder ons punten uitgedeeld voor de mooiste vertoningen op het gebied van val-en glijwerk. De een na de ander gleed onderuit en wist zich soms nog maar net optijd weer vast te grijpen aan een boom of tak (met als je pech had pijnlijke stekels). Ik kreeg bonuspunten door een halve koprol van een helling te maken...weer een wedstrijdje gewonnen! En dat was niet de enige deze tocht. Bloedzuigers konden geen genoeg van mij krijgen...ik was dan ook de gelukkige die deze fijne beesten het meest van mijn benen moest trekken. Ondanks dat onze schoenen en benen nauwkeurig waren ingesmeerd met een dodend middel wisten zij zich zonder moeite een weg te banen naar mijn blote benen. Waar ze zich bloedlustig op vastzogen alsof hun leven ervan afhing (waar natuurlijk ook een kern van waarheid inzit). Buiten deze dieren liet geen enkel ander wildlife zich aan ons zien.

Moe maar voldaan kwamen we aan in de village Putang. Hier woonde onze guide Wing met zijn gezin en wij mochten vannacht een nachtje bij hen overnachten. De schoenen werden van onze pijnlijke met blaren belegde voeten getrokken en de laatst overlevende bloedzuigers werden gehalveerd. Met een koud biertje in de hand aten we rijst met een prutje en speelden we een spelletje kaart. Wat later in de avond werd het bier ingeruild voor rijstwijn van Wing.

Nadat het hele dorpje al met de kippen op stok was gegaan volgden wij hen ook. Ik zocht op de tast mijn hangmatje op en ritste het musquitonet dicht. De hele nacht kon ik de slaap niet goed vatten, veel te koud had ik het, maar genoot daardoor heel bewust van het feit dat ik hier lag in een prachtig primitief dorpje in een mooi bamboe huisje bij de locals. Minstens 3 families woonden in dit hutje. Af en toe huilde er kort even een kindje, de waakhond gromde wat bij het horen van een vreemd geluid en het zwijn buiten was vroeg in de morgen al druk bezig zijn snufferd in de aarde te wroeten.
Om 05.00 uur in de morgen ontwaakten de dorpsbewoners...de geoogste gewassen werden bij de mannen op de scooters geladen om verkocht te worden, de jongste telgen werden op de rug gebonden bij de wat oudere kinderen en de vrouwen gingen het veld in. Vanaf de zijlijn keek ik met plezier toe.

Na een dagje bijkomen van de gemaakte kilometers en de gebroken nacht stapten Rohan, Robyn, Wouter, Johan en ik op de bus naar Kompong Cham. Wouter, Johan en ik trokken direct door naar de relaxte stad Siem Reap en vonden daar een gezellig guesthouse genaamd Garden Village.
In twee dagen bezochten we de tempels van Angkor Wat, een van de zeven wereldwonderen. In totaal fietsten we zo’n 60 km langs indrukwekkende tempels. ”De” Angkor Wat tempel bewaarden we voor het laatst aangezien we wilden eindigen met de allermooiste meest bijzondere tempel. Die bleken we echter de dag ervoor al bezocht te hebben..Angkor Wat viel ons alle drie zwaar tegen. De andere ruines waren prachtig!